نقش الگوی تدریس بدیعه پردازی در خلاقیت هنری و تفاوت آن در دختران و پسران

زمینه: الگوی تدریس بدیعه­پردازی، روشی است که یادگیرندگان را برمی انگیزد تا ایده ها یا افکاری نو و خلاق را بپرورانند و ارائه کنند. این روشبه فرد فرصت ابتکار می­دهد  تا امکانات مورد نیاز  برای ابراز خویشتن  را بررسی کند  و در  رویارویی با مسائل از راه حل های نوین بهره گیرد. هدف: بررسی تأثیر الگوی تدریس بدیعه پردازی بر خلاقیت و عملکرد تحصیلی دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی در درس هنر. روش:  تعداد 60 دانش آموز (30 دختر و 30 پسر) پایه چهارم ابتدایی شهر تهران انتخاب شدند. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل در دو جنس پسر و دختر است که به صورت نمونه گیری در دسترس برای گروه آزمایشی و نمونه گیری تصادفی  برای گروه کنترل صورت گرفت. برای گردآوری اطلاعات از فرم ب آزمون خلاقیت تورنس استفاده شد. داده های این پژوهش با تحلیل کوواریانس و آزمون تی مستقل تحلیل شد. یافته­ها: نتایج  نشان داد که الگوی تدریس بدیعه پردازی بر خلاقیت و عملکرد تحصیلی در درس هنر دانش آموزان دختر و پسر تأثیر دارد. همچنین الگوی تدریس بدیعه پردازی بر مؤلفه های خلاقیت تورنس شامل سیالی، انعطاف، ابتکار و بسط دانش آموزان پسر و دختر  نسبت به هم تفاوت معنی داری ایجاد نمی کند. به بیانی دیگر، اگر چه میزان خلاقیت دانش آموزان دختر در درس هنر بیشتر از دانش آموزان پسر است، اما این افزایش در هر دو جنس تقریباً به یک اندازه است. بحث و نتیجه­گیری: روش بدیعه­پردازی در پرورش خلاقیت هنری مناسب است ولی در دو جنس تأثیر یکسانی دارد.